Wat blijft er achter als iemand er niet meer is?

‘Ik kreeg elk jaar viooltjes van mijn vader. Terwijl ik ze eigenlijk heel tuttig vond. Hij koos gewoon wat hij zelf mooi vond. (…) Toen het laatste viooltje dat ik van hem kreeg begon uit te bloeien, heb ik de mooiste geplukt en in dit boekje gedroogd. Elke dag als ik langs dat boek loop, zie ik het steeltje uitsteken en dan denk ik daar weer aan.’

Ook al zijn ze onzichtbaar, onhoorbaar, ontastbaar… de mensen die er niet meer zijn, maken óók een deel uit van ons leven. De verhalenkamer ‘Wat achterblijft’ wordt een vervolg op de documentaire waarin ik de betekenis die objecten kunnen hebben in een rouwproces invoelbaar wil maken.

Dit project is nog in ontwikkeling. Ben je nieuwsgierig naar het vervolg en wil je een berichtje ontvangen wanneer het project te zien/horen/beleven is? Dat kan hier.

‘Als ik deze laarzen zie, dan zie ik hoe hij in de verte uit zijn donkere atelier komt aansjokken. Grote stevige voetstappen, die net zo vastberaden waren als hijzelf. (…) Ik vind het jammer dat ik hem nooit meer heb kunnen laten zien dat ik anders dacht over dingen.’

Deze film kwam tot stand in het kader van Teledoc Campus met steun van NPO, NPO-fonds, AVROTROS, CoBO, Nederlands Filmfonds en Van Osch Films © 2020

Ben je nieuwsgierig naar de ontwikkeling van Wat achterblijft?
Laat hieronder je mailadres achter en ontvang +/- elke 3 maanden een update.

Vragen of suggesties?
Je kunt mij ook mailen:  info@loesjanssen.com
© Loes Janssen 2023